Wysłany: 2010-06-08, 07:56 Kto wymyślił zabawę w "słoneczko"?
Ostatnio polską opinia publiczną (PUPą) wstrząsnęły informacje o zdemoralizowanych gimnazjalistach bawiących się w grę pt. "słoneczko". Bez odpowiedzi pozostawało pytanie: Kto sprawił, że młode, niewinne dzieci stały się wyznawcami orgiastycznych kultów? Czy winnymi są bestialskie gry komputerowe? Pornograficzne strony WWW? Masońsko-żydowskie stacje telewizyjne?
Nie! Grę "w słoneczko" wymyśliła....
Wanda Chotomska!
Tak, znana autorka bajek i wierszyków dla dzieci, pozornie tylko wyglądających na bezpieczne, przemycała złowrogie, zdemoralizowane idee do umysłów naszych najmłodszych.
Oto fragment „Dzieci Pana Astronoma” (1971), ustęp pt. „Dzieci śpiewają piosenkę”, wraz ze stosownym komentarzem.
„Dzieci śpiewają piosenkę”
Już sam tytuł zachęca dziecko do przeczytania dalszych treści. Każde dziecko lubi śpiewać, szczególnie w grupach. Tymi samymi złowrogimi metodami młodzi chłopcy molestowani byli w chórze „Poznańskie słowiki”, oraz w każdym większym kościelnym chórze świata.
nikomu z oka nie kapie łza,
wszyscy od dzisiaj grają w słoneczko,
bo to jest świetna gra.
Pierwsza zwrotka, wprowadzająca, ma za zadanie ukazać „grę” jako miłą i sympatyczną formę spędzania wolnego czasu. Dziecko ma zapomnieć o wszelkich „łzach”, jakie mogą się pojawić i uznać, że na tym „gra” polega.
„Grasz w „słoneczko”?
Gram w „słoneczko”!
Masz „słoneczko”?
Mam „słoneczko”!
Jestem słoneczny
i uśmiechnięty
od czubka głowy
do końca pięty.
Druga zwrotka opisuje mechanizm zaciągania dzieci do złowrogiego kręgu żądz i uciech cielesnych. Autorka bezwstydnie opisuje zachowanie się ciała i duszy podczas „gry”, wplatając ponadto motyw fetyszystyczny. Ktoś mógłby pomyśleć, że autorka zaplanowała „grę” jako obrzęd miejscowy, (nomen-omen) uprawiany w tajemnicy, przed innymi. Ale następne wersy rozwiewają nasze wątpliwości.
na twarzy mam
i z całym światem
w „słoneczko" gram.
Ów „uśmiech na twarzy”, to niemy świadek krzywd wyrządzonych dzieciom przez pokolenia podobnym autorce. Ustęp kończy się biernym wezwaniem do zaniechania przez dziecko asertywności:
Mam „słoneczko"!
Prawda, że to bardzo fajna gra?
Na tym opis gry „w słoneczko” się kończy. Ale czy to koniec podtekstów w bajce? O nie!
- Tato, nas już bolą stopki!
Straszny upał dziś na mieście,
więc na lody chodźmy wreszcie.
Owe „Teleskopki”, czyli Teleskopka i Teleskopek, to tytułowe dzieci Pana Astronoma, człowieka niewiadomego pochodzenia, orientacji, ani narodowości. Pod pozorem zabawy i naukowego wykładu kontynuuje przemycanie „słonecznych” idei (fragm.. „Pan Astronom mówi o Słońcu”):
To jasne jest od razu,
jeśli się wie, że Słońce
to wielka kula gazów.
Te gazy wciąż się tłoczą,
te gazy wciąż są w ruchu
i żarzą się, i prażą
w słonecznym wielkim brzuchu.
Nawiązanie do orgiastycznych kultów Bachusa, biorących swe początki w pierwotnych kultach solarnych jest tak oczywiste, że nasuwa się pytanie o trzeźwość korektora, który nie zareagował na czas. Bezpośrednie odwołanie do „ruchu” i „wielkiego brzucha” nie pozostawiają wątpliwości co do intencji autorki. Jakby na potwierdzenie, Pan Astronom dodaje:
to wszystko, co widzicie -
świat roślin, ludzi, zwierząt -
Słońcu zawdzięcza życie.
Pan Astronom wystarczająco zdemoralizował swoje dzieci, by mogły bez przeszkód myśleć tylko o jednym. W następnym rozdziale, dzieci piszą list do „Słoneczka”, w którym wychwalają jego zalety. Nie obywa się, oczywiście, bez bezpośrednich opisów aktów seksualnych, nawiązujących do kultów fallicznych:
(…) Więcej już nie mamy
żądań ani życzeń,
więc Cię całujemy
w każdy Twój promyczek”.
Pytaniem pozostaje, jak tekst tego typu zdołał prześlizgnąć się przez cenzurę.
Pod pozorem bajek dla dzieci, Chotomska przemycała idee i seksualne „zabawy”, które dopiero dziś ujrzały światło dzienne….
Ogólnie tekst jest polewkowy (jak to na Joe Monsterze) więc nie ma co się spinać, ale tak już na serio sama "gra" jest, delikatnie mówiąc, hardcorowa
Jeśli ktoś nie do końca wie o co chodzi w słoneczku, z netu na pewno się dowie.
Troszkę za mocną opcją (jak dla mnie) jest to, że dzieciaki w wieku gimnazjalnym tak się bawią na imprezach.
Niestety, tego typu "pomysły młodzieży" to jeden z efektów ubocznych reformy szkolnictwa.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
. Nie bez powodu tekst znajduje się w dziale "Humor" 
Nasze Serwisy:
Nasze Serwisy:
