[Naczelna PP-B]

Medialna fikcja
Przeczytałem w ostatniej Panoramie krytyczny artykuł o służbie zdrowia. Rozumiem, że autor ma pretensję za ten stan do obecnego rządu, bo wspomina coś o pewnych „Braciach”. Ja, próbuję nie zajmować się problematyką czysto polityczną i wolę społeczną. Twierdzę, że prawda o części polskiej służby zdrowia jest brutalniejsza, niż panika i propaganda, jaką sieje część polityków i dziennikarzy. Wiadomo, że temat zadłużenia szpitali rozpoczął się na nowo od incydentu z komornikami i Akademickim Szpitalem Klinicznym we Wrocławiu. Prasa i media huczą, że „szpitale są zadłużone, bo komornicy zabierają pieniądze”! Śpieszę wyjaśnić, że to nie komornicy zadłużają szpitale, tylko dyrekcje i zarządy szpitali, przy współpracy (bierności) ich właścicieli, czytaj - samorządów. To nie komornicy zakupują zbyt drogi lub niepotrzebny sprzęt, to nie komornicy nie potrafią planować wydatków, to nie komornicy wykonują na szpitalnym sprzęcie prywatne zabiegi, operacje i badania, za co NFZ nie zwraca poniesionych kosztów. W dodatku, długi nie mają kilku lub kilkunastu miesięcy, a występują cyklicznie od kilkunastu lat. Strach przed zamykaniem najbardziej zadłużonych placówek paraliżuje lokalne władze, które jako właściciele, ukrywają część długów i część prawdy o służbie zdrowia przed ministerstwem i przed opinią publiczną.

Zadłużeni do bólu
Wrocławski przypadek jest z jednej strony spektakularny (płaczące przed kamerą matki i dzieci na oddziale onkologii), z drugiej tragiczny i kuriozalny. Na przykładzie najgorszego przypadku (szpitala) próbowano ocenić społeczną służbę zdrowia w Polsce. Osobiście uważam, że jest gorzej niż powszechnie się mówi i wie, ale warto przyjrzeć się ww. placówce bardziej z bliska. W Polsce zadłużonych jest połowa z ponad 800 szpitali. To bardzo dużo ale nie znaczy, że wszystkie. Jak widać, wiele z nich radzi sobie dobrze (nie ma długów), a ponad 15% dobrze zarabia na swojej działalności - czyli można! Omawiana Klinika ma swoje oddziały porozrzucane (uwaga!) aż w 10 miejscach miasta, przy czym, wiele z tych lokalizacji składa się z kilku odrębnych budynków. Okazuje się, że każdy z kilkunastu ordynatorów jest sobie sterem i żeglarzem. Organizacja szwankuje, planowanie nie istnieje, kontrola milczy, a pacjenci są tylko kwiatkiem do kożucha. Kierownictwo poszczególnych placówek robi sobie zakupy sprzętu, leków, środków medycznych, środków czystości... osobno i na własną rękę. Jak nie ma pieniędzy, to na krechę. Ta krecha trwa już kilka lat, kiedy odbyło się poprzednie, bezsensowne oddłużenie. Szpital, na 600 posiadanych łóżek, zatrudnia ponad 1600 osób plus sprzątaczki, ochronę itd. Jednym słowem - 3 osoby na jednego pacjenta. To bardzo dużo, jak na tak biedny kraj, jakim jeszcze długo będziemy.

Szpitalne imperium
Powszechnie wiadomo, że niesprawne kierownictwo placówek zdrowia w naszym kraju przekracza swoje budżety. Zamiast ekonomistów-menadżerów, setkami milionów złotych rządzą medycy. Wrocławska klinika ma za zadanie leczyć pacjentów z Dolnego Śląska, na co ma kontrakt z NFZ, zaś przyjmuje, nie wiedzieć czemu, ludziska z połowy kraju. Krytycy obecnego sytemu (a nie jest doskonały) żądają tylko... pieniędzy od ministra zdrowia. Pracownicy szpitala oraz część zdezorientowanych lub wystraszonych pacjentów także. Jednym słowem - żadnych zmian, dajcie tylko jeszcze więcej forsy, a my już sobie poradzimy. Mało kto wie, że byłe województwo wrocławskie i jego okolice, mają najwięcej szpitali w kraju. W czasie ostatniej wielkiej powodzi z 17 wrocławskich szpitali (siedemnaście!) zalanych było 5, i... nikt nie umarł. Wielkie szpitale mają także okoliczne miejscowości: Trzebnica, Wołów, Oleśnica, Syców, Środa Śląska, Oława, Strzelin, Ząbkowice, Milicz, Lwówek, Świdnica, Lubin, Oborniki, Legnica i jeszcze kilka mniejszych miejscowości. Tylko sam Wałbrzych ma ich aż 4. Większość placówek to stare, zdekapitalizowane i rozproszone budynki, pochłaniają więcej środków niż samo leczenie chorych. Kto ma na ten bałagan łożyć, pytam?! O Boże! Już mi niedobrze. Lekaaarzaaa !!!!

Marek Popowski