[Franco Zarrazzo]

Wczoraj TV Polsat przypomniała kultowy dla wielu ludzi /w Brzegu też / film z Robinem Williamsem pt. "Stowarzysznie Umarłych Poetów". "Carpe Diem !" woła głowny bohater, "Carpe Diem" wołają za nim młodzi uczniowe elitarnej szkoły...
Dziś próbuję przetrzepać internet w poszukiwaniu tłumaczenia sztandarowego wiersza tego filmu, Walta Whitmana "O Captain!" My Captain!". Niestety nie mogę znaleźć, dlatego pozwolę sobie zacytować go w oryginale:

O Captain! My Captain!

O Captain! my Captain! our fearful trip is done,
The ship has weather'd every rack, the prize we sought is won,
The port is near, the bells I hear, the people all exulting,
While follow eyes the steady keel, the vessel grim and daring;
But O heart! heart! heart!
O the bleeding drops of red,
Where on the deck my Captain lies,
Fallen cold and dead.

O Captain! my Captain! rise up and hear the bells;
Rise up - for you the flag is flung - for you the bugle trills,
For you bouquets and ribbon'd wreaths - for you the shores a-crowding,
For you they call, the swaying mass, their eager faces turning;
Hear Captain! dear father!
The arm beneath your head!
It is some dream your head!
It is some dream that on the deck,
You've fallen cold and dead.

My Captain does not answer, his lips are pale and still,
My father does not feel my arm, he has no pulse nor will,
The ship is anchor'd safe and sound, its voyage closed and done,
From fearful trip the victor ship comes in with object won;
Exult O shore, and ring O bells!
But I with mournful tread,
Walk the deck my Captain lies,
Fallen cold and dead.



(1854) from Leaves of Grass

Znalazłem też wpis na blogu opisujący jedno z wydarzeń zainspirowane przez ten film.
Poczytajcie sami.

O Walt'cie Whitmanie KLIKNIJ TUTAJ

[Cyborg]

Oto przekład tego wiersza

Kapitanie! Mój Kapitanie! Minął lęku czas;

Nasz okręt rozbił mnogość fal, by dobyć z głębin skarb;

Tak blisko port, już słyszę dzwon i braw wzburzony huk;

W źrenicach ich sunący kil, okręt- odwagi próg:

Cóż za rozpacz! Jaki strach!

To z rany sączy się krew

Na pokład gdzie Kapitan

Upadł w zimno i śmierć.



Kapitanie! Mój Kapitanie! Powstań i usłysz dzwon,

Ach, powstań, by ujrzeć flagi ruch, dla Ciebie trąby grzmot;

Dla Ciebie wieńce i kolor wstęg, Tobie faluje tłum;

Ciebie pragnie rąk chwiejnych las, czekając na uścisk cum;

Spójrz ojcze! Kapitanie!

Pod głową Twą ramię me;

To sen, zły sen, pójdzie precz,

Że w oczach jest chłód i śmierć.



Kapitan milczy dumnie, siność na jego wargach;

Ojciec gardzi ramieniem, nie tętni w nim myśl żadna;

Okręt dobił do brzegu, minąwszy ogromy skał;

I lęku podróż skończyła się, w rękach błyszczy skarb;

Grzmij o tłumie, tyś jak dzwon,

Domem mym: żałoby sień,

Pokład gdzie kapitan śni,

Ciała Jego chłód i śmierć.

[Franco Zarrazzo]

Wow - dzięki . A czyje to tłumaczenie?

[Cyborg]

Tłumaczenie pochodzi z dobrze Ci znanej strony http://www.poema.art.pl/site/itm_71783.html

[Franco Zarrazzo]

Achh... niestety znam tę stronę od tej ciemniejszej - moja kadencja tam trwała raptem kilka dni... Poziom dyskusji /"wiersze pisane kroczem"/ mnie przeraził... Dzienks.

[skalpel]

Ostatnio przeczytałem książkę. Straaaasznie słaba Film o niebo lepszy.