[Dalville]

[Radek W.]

Znowu cudne manowce w tej rozmowie. Nie wiem o czym gadamy. Proponuje naprawdę osobiste swoje sprawy załatwiać może poza wątkiem, bo za chwilę zupełnie się rozmowa rozmyje. A jest o czym mówić
- ethos romantyczny
- rola Kościoła
-rola stalinowskiego aparatu opresji
- rola ludowych przekonań i stereotypów
Tyle możliwych rozwinięć tematu a tutaj wet za wet naparzanka, Panowie! Zaklinam Was Wżdy Azaliż!

[robin]

Kilka opinii o książce Grossa:

Według informacji PAP z 12 stycznia 2008 r., prezes IPN profesor Janusz Kurtyka powiedział: "Myślę, że pana Grossa można nazwać wampirem historiografii, dlatego że jego książka z nauką ma niewiele wspólnego, operuje przede wszystkim emocją, operuje bardzo ograniczonym zestawem źródeł, bardzo jednostronnie interpretowanych". Znany naukowiec z IPN, czołowy badacz historii Kościoła katolickiego w Polsce profesor Jan Żaryn powiedział wprost w czasie dyskusji w programie telewizyjnym "Między niebem a ziemią" (20 stycznia 2008 r.), że "'Strach' powinien szybko znaleźć się w śmieciach", a on sam nie wie, po co wydano tę książkę (cyt. za "Gazetą Wyborczą" z 21 stycznia 2008 r.). Inny znany historyk IPN, zastępca dyrektor archiwum w tej instytucji, dr Piotr Gontarczyk, dał niedwuznacznie do zrozumienia, że Gross reprezentuje rasistowską metodę w badaniach, w której dla niego "liczy się nie wiarygodność przekazu, lecz metryka świadka (...). Inne niż żydowskie źródła są nie tylko gorsze, lecz nieistotne dla ustalenia faktów (...). Rację mają tylko Żydzi, a nie Polacy" (por. tekst P. Gontarczyka "Daleko od prawdy", "Rzeczpospolita" z 12-13 stycznia 2008 r.). W swej recenzji Gontarczyk porównał "poziom" "Strachu" Grossa do "osiągnięć" myślowych Leszka Bubla. Z kolei polski historyk ze Stanów Zjednoczonych prof. Marek Chodakiewicz określił Grossa jako "zjawisko kulturowe", godne porównania tylko z Dodą-Elektrodą.

[robin]

a o tym wiedzieliście? :

Polską edycję ksiązki Grossa gruntownie zmieniono w stosunku do wersji wydanej w języku angielskim w 2006 r., nie informując o prawdziwej wielkości cięć dokonanych w przekładzie i świadomie dezinformując o ich charakterze. Cięcia były ogromne, usunięto różne fragmenty na blisko 100 stronach angielskiego tekstu, zastępując je nowymi, głównie obszernymi cytatami.
Zrobił to przede wszystkim dlatego, że pewne obrzydliwe sformułowania i jawne, skandaliczne oszczerstwa zostałyby natychmiast wychwycone przez polskich czytelników i wywołałyby ogromne oburzenie. Polscy czytelnicy zbyt dużo wiedzą bowiem o tak starannie oczernianych przez Grossa dziejach Polski doby wojny i pierwszych lat powojennych. I jest tu zasadnicza różnica ze stanem umysłów amerykańskich czytelników, którzy w 98 procentach nie mają zielonego pojęcia o tym, co się działo w Polsce i w innych krajach Europy Środkowej w tamtym czasie. A na tym właśnie bazował Gross, starannie sącząc swe rozliczne oszczerstwa antypolskie i antykatolickie.

[robin]

I jeszcze coś o tym "wspaniałym" Grossie:

Już z okazji takich książek, jak „Upiorna dekada” (1998 r.) czy „Sąsiedzi” (2000 r.), znaczna część krytyków Grossa zwróciła uwagę na jego skrajną tendencyjność, ewidentne zafałszowanie i fatalne braki warsztatu naukowego. Można tu przytoczyć oceny wielu znaczących autorów, począwszy od słynnych naukowców polonijnych prof. I.C. Pogonowskiego i prof. M.K. Dziewanowskiego oraz najwybitniejszego amerykańskiego badacza dziejów Polski prof. R.C. Lukasa, przez prof. T. Strzembosza, ks. prof. W. Chrostowskiego, dr D. Kacnelson, po niemieckiego badacza dr. B. Musiała. Jedną z pierwszych osób, które najcelniej ujawniły antypolskie intencje Grossa, był znakomity polski badacz z USA prof. Iwo Cyprian Pogonowski, który już w 1998 r., pisząc na łamach renomowanych krakowskich „Arcanów” (nr 5), wskazywał jasno, bez ogródek, że „prawdziwym celem Grossa jest stwarzanie mitów o udziale narodu polskiego w zagładzie Żydów”. „Łatwiej jest ściągać odszkodowanie od winnych niż od współofiar (…). Propaganda Grossa pomaga skrajnym ugrupowaniom żydowskim w ich próbach wymuszania od rządu polskiego haraczu za zbrodnie dokonane w Polsce przez Niemców, Sowietów i zwykłych kryminalistów”. Warto przypomnieć, że nawet w tak wysławiającym przez lata Grossa „Tygodniku Powszechnym” w końcu ukazały się jakże prawdziwe, bardzo krytyczne słowa o Grossie w wywiadzie prof. Tomasza Szaroty. Powiedział m.in.: „Gross (…) nie ma fachowego przygotowania do napisania pracy historycznej, spełniającej wymagania warsztatowe tej dyscypliny. On jest socjologiem i nigdy nie nauczył się warsztatu historyka, poszukiwania źródeł, ich oceny. Tymczasem nasze, tzn. historyków, zarzuty i uwagi krytyczne odczytuje jako przejaw zakorzenionego w Polsce antysemityzmu” („Tygodnik Powszechny”, 28 kwietnia 2002 r.).

[Franco Zarrazzo]