[Julian Mazur]

Mizeria, oględnie się wyrażając, obywatelstwa entelygenckiego miasta Brzegu, że nikt takiego przewodnika chyba nie napisał. To są rzeczy warte trudu, nie grzebanie od lat w szwabskich szlaczkach, kamyczkach popruskich, ystoryjkach takowych, pamiąteczkach pogermańskich (niech Niemcy piszą; będzie dobre, się przetłumaczy).
O polskich pochówkach, o polskich zmarłych, pamięć o nich zachowując zanim się ich mogiłki w proch obrócą.
O tych, o których godzi się pamiętać i wyjścia nie ma, o dobrych i takich owakich. O brzeskich celebrytach i o ludzie brzeskim zwykłym, co najciekawszy był i jest. O repatriantach z Łotwy, Francji, Belgii, Mandżurii, Argentyny.
Cmentarz, co na nim kościółek stoi pod pieczą rzekomą WP, jakież tam polskie cymesy, żołnierze nasi, pierwsi osadnicy.
Zamiast dąbczaków katyńskich w mieście, z którego nikt w Katyniu nie zginął, niechby włodarze taki koncept wsparli, konkurs ogłosili.
Ja starzec nad grobem stojący, z ukochanego Brzegu losem przegnany. Nikt się nie znajdzie do tej pożytecznej, potrzebnej, interesującej roboty?