Uszy więdną, czyli łacina kuchenna.

Moim skromnym zdaniem, czym „więcej” wstawek w zdaniu, tym niższy poziom umysłowy mówiącego. A co sądzić o takim, który z rzadka wstawia jakieś słowo w języku ojczystym? Czy jemu już całkiem mózg zlasowało? Niestety widzę, że imponuje to części płci odmiennej, albo dla świętego spokoju upodabniają się do tego zjawiska. Dziewczyny, czy warto upodobnić się do ( tu każdy wstawi co uważa) aby go zatrzymać przy sobie? Trochę szacunku dla siebie. Z drugiej strony, nieraz dobrze odbierane jest wstawienie niecenzuralnego słowa w dyskusji, ale dokładnie trzeba wiedzieć gdzie i kiedy go użyć, aby podkreślić wypowiedź.

Łacina i inne pieprzyki...

Idei nostre idółte nomine bolistu manore...
Dla tych na procesorze 486: Idę i nos trę i dół ten ominę, bo lis tu ma norę.

Jeżeli znacie jakieś fajne, ciekawe ozdywki to podzielcie się nami ;)
Mile widziane kilometrowe słowa, które coś znaczą (nie ważne co), typu Konstatynopoliańczykiewiczówna (nazwisko córki pana Konstatynopoliańczykiewicza).