Plecak z Marzeniami czyli Przylądkowa Księga Marzeń

Tę spontaniczną akcję, którą wymyśliliśmy z dziewczynami na kilka chwil przed rozpoczęciem II Przylądków uważam za wartą oddzielnego wątku. Za jakiś czas proponuję ją połączyć razem w wątki okołoprzylądkowe, ale poczytajcie sami, o czym marzą brzeżanie i Goście.

W trakcie koncertu po widowni krążył plecak (Frankowy - z którym Franek kawał świata zjechał) i widownia wrzucała do niego karteczki z marzeniami. Poprzez publikację ich tu na Forum wypuszczamy je w intencji spełnień. Co jakiś czas dodam kilka nowych.

Oto pierwsze:

1. Chciałabym pojechać do Japonii

2. Chcę wyjść z MONu (tutaj są poważne podejrzenia co do autora :P)

3, Uwierzyć w siebie i nauczyć się kochać (Autorka przyznała się do tych słów - buziaki i uściski dla niej...)

4. Móc kochać z całego serca ze wzajemnością

5. Mieć domek ...

Księga ocalenia

Pozycja obowiązkowa dla fanów Falloutów, S.T.A.L.K.E.R'a oraz postnuklearnych klimatów.
Akcia ma miejsce gdzies w przyszłości po zagładzie nuklearnej. Ludzkość zaczyna powoli odbudowywać cywilizację. Przez jałowe pustkowia kroczy samotny podróznik. Jest w posiadaniu tajemnicy zawartej w księdze, którą co wieczor czyta. W trakcie podrózy okazuje sie, ze jest to Biblia. W trakcie swej podrózy trafia do miasteczka, którym trzesie miejscowy watażka. I tu zaczyna sie wlasciwa akcja.

Generalnie film powolny z kilkoma blyskotliwymi akcjami walki. Calosc raczej skromna jesli chodzi o dialogi i ich intelektualna zawartosc. Jednak film calkowicie broni sie swoim postnuklearnym klimatem. To w zasadzie jedyny wielki plus tego filmu. W trakcie ogladania moze sie wydac, iz jest to film z przeslaniem chrzescijanskim. I wydaje mi sie, ze jest to jak najbardziej zasadne spostrzezenie. Uwaga: moze byc to pozywka dla osob atakujacych chrzescijanstwo i wiare jakakolwiek.

Polecam ten film dla fanow ...

>> Księga Imion <<

Jest to rzecz dla mnie bardzo ważna i osobista, dlatego pozwalam sobie na otwarcie nowego wątku.

Pozwolę się podzielić czymś, co w sumie jest niedokończone a pieśń została ucięta prawie dwa lata temu i jakoś nie mogę znaleźć dalszych słów. A nade wszystko rymów. Ulotniły sie nagle. Tak jakbym wypalił się przy tym, co już powstało. To ostatnia rzecz chyba pisana przeze mnie w ramy wielozgłoscowca rymowanego w sposób tak wyraziście tradycyjny i nawiązujący do wieszczów.


Kiedy zaczynałem, miałem wrażenie, że oto kładę podwaliny pod Dzieło Życia. Czasami mam wrażenie, że tworzę jakąś rozdmuchaną i nadętą opowieść. Ale teraz po jej przeczytaniu przed opublikowaniem tutaj mam raczej pozytywne wrażenia. Oddają te strofy mojego ducha, moje natchnienie ostatnich lat. Myśli, objawienia, rozterki....

Być może w korzeniach tego poematu jest opowiadanie przeczytanie eony temu w "Fantastyce" pt. "Dziewięć miliardów imion Boga" ...