Natek - 2007-03-04, 16:31 Temat postu: Rafał Wojaczek cenicie czy gardzicie? "poeta, gnój", grafoman, czy (nie)doceniony artysta? Indra - 2007-03-04, 16:51 Ja mimo wszystko podziwiam. Uważam, że to był niesamowity człowiek, desperacko zamknięty w sobie. Moje dwa ulubione wiersze jego autorstwa to: 'Dotknąć...' Rafał Wojaczek Dotknąć deszczu, by stwierdzić, że pada Nie deszcz, tylko pył z Księżyca spada Dotknąć ściany, by stwierdzić że mur Nie jest ścianą, lecz kurtyną z chmur Ugryźć kromkę, by stwierdzić że żyto Zjadły szczury i piekarz też zginął Łyknąć wody, by stwierdzić, że studnia Wyschła oraz wszystkie inne źródła Wyrzec słowo, by stwierdzić, że głos Jest krzykiem i nikogo to nie obchodzi oraz 'Umiem być ciszą' Rafał Wojaczek Kończę się w twoich oczach Umiem być ciszą Kończę się w twoim śnie Ostatnie echo jest ciszą to miejsce gdzie kończy się twoje spojrzenie Sen mnie oślepia, rozjarzona iskra serca Kończę się w twoim sercu Przez sen, przez ciebie donoszę siebie do twojej śmierci Natek - 2007-03-04, 19:09 a ja go ciągle odkrywam nie wiem co sądzą o nim krytycy, pewnie są jak zwykle podzieleni, ale mnie te wiersze jednak ruszają w takim sensie, że nie pozwalają na obojętność i chyba są mi bliskie (paradoks, bo poezja bardzo rzadko była mi w życiu bliska - a ta wojaczkowa była pierwsza)
ten tkwił mi w głowie kilka lat temu - kiedy poznałam nazwisko Wojaczek a ostatnio jestem pod wrażeniem tego (takie moje ostatnie "odkrycie"):
Radek W. - 2007-03-06, 09:34 Krytycy juz chyba nie sa podzieleni, chociaż rzeczywiście jest pewien podział, nazwałbym go podziałem legendy. Są bowiem wielbiciele przede wszystkim tego Wojaczka zmityzowanego, tego który bardziej przypomina Siwczyka, z filmu "Wojaczek", który jednak był pewna alegorią losu poety-jurodiwego, której przykładem był Wojaczek w ostatnich latach życia. Jak nietrudno sie domyślić w opozycji do tego patrzenia na Rafała Wojaczka - przeklętego. Co ciekawe - jedni wolą teksty Rafała W. szalone w metaforyce a inni raczej liryczne, niemal ciepłe. Bursztynowa - 2007-03-06, 14:06 Wiersze Wojaczka są przede wszystkim nie są proste w odbiorze, i posiadają ten głębszy sens. Nawet w najbardziej okrutnych słowach można znaleźć życiowe prawdy i przełożyć je nie tylko na ludzkie dramaty, ale i szarą codzienność. Sama poetę tego nie tyle co podziwiam, ale z każdym dniem mnie fascynuje na inny sposób. Jednym z moich ulubionych wierszy jest: KOCHANKA POWIESZONEGO Kochanka powieszonego patrzy mu do oczu przygląda się sobie w jego śnie. Kochanka powieszonego w kucki przy jego głowie rodzi małe z czarną twarzą. kochanka powieszonego z czarną twarzą z bólu dziecko wpół rozrywa Kochanka powieszonego własną pierś ssie Paznokciami po sobie. Kochanka powieszonego umiera w jego śnie. fiu - 2007-04-10, 13:49 cenimy  a , swoją drogą, znacie twórczość siwczyka, który grał Wojaczka w filmie majewskiego. ostatnio chyba w ciut gorszej formie, ale debiut miał całkiem udany. zdaje się, że Biuro Literackie wydało mu nawet antologię przed paroma miesiącami. troszkę za wcześnie.
Aithne - 2007-04-10, 14:25 Jeśli chodzi o Wojaczka to mogę powiedzieć,że cenię sobie jego twórczość ze względu na nietuzinkowe spojrzenie na sprawy życia, śmierci i miłości, która, jeśli już mieszamy w to egzystencjonalizm, jest nieodłącznym elementem,najbardziej typowym i najtrudniejszym do opisania w prosty i nie banalny sposób...A jemu to udało się w moim odczuciu.. I jeszcze to,że jego poezja opiera się na prostych zdaniach i zwrotach przez co jest bardziej wymowna i autentyczna...
Anaitis - 2007-04-16, 22:12 Wojaczkiem nie gardzę."Nie godnam ja"! Wojaczka doceniam.Bo Wojaczek to artysta. Obłąkani widzą świat prawdziwszym niż normalni.A najbardziej doceniam to,ze w swojej twórczości porusza kwestie,które pragną zgłębiać neimal wszyscy.Ale on robi to w całkowicie inny,schizofreniczny sposób.Czytając jego wiersze ma się wrażenie,że natchnione są bólem (?) goryczą...(?) Doceniam to,że uwydatnia siebie w swój,zrozumiały i prawdziwy sobie sposób. Włóczykij - 2007-04-17, 09:39
Polecam poczytać sobie poezję Kazimierza Ratonia - to jest dopiero magiczna osoba. Twórczość jego ulegała ciągłej metamorfozie i opierała się na szukaniu podstawowych wartości w życiu, a to wszystko powstawało dzięki jego bardzo "ciekawej" głowie. Natek - 2007-04-17, 22:23
nie omieszkam zajrzeć jak gdzieś wygrzebię 
Włóczykij - 2007-04-17, 22:48 Kazimierz Ratoń na tej stronie jest wiele ciekawych rzeczy, opisane są przemiany wewnętrzne autora, postrzeganie świata i naprawdę wiele, wiele ciekawych tekstów. Naprawdę warto przysiąść i poczytać
Radek W. - 2007-04-18, 00:32 w takim nurcie magicznej realności są Psalmy Ostatnie Tadeusza Nowaka, ratoń jedak mnie odrzucał, wydawał mi sie o jeden gest za bardzo sugestywny. ale to wkestia gustu tylko i wyłącznie. a co do obłakania Wojaczka, to przepraszam, ale ogólnie sie nie zgodzę, bo to jest troche przyprawianie gęby Wojaczkowi. Owszem ludzie poswiecający sie czemus bez reszty bywaja w życiu nieporadni, dziwnie odbeirani, ale Wojaczkowi sporo legendy dorobiono za jego plecami kiedy juz nie żył. Wiersze Wojaczka są jednak najlepszym dwoodem na to, że z mózgiem to on miał wszystko okej. Schizofrenik nie potrafił by tak napisać. Chyba że mówiąc o schizofreniku ma sie w oczach wyidelizowane obrazki z filmu "Lot nad Kukułczym Gniazdem". Prawdziwa schizofernia objawia sie miedzy innymi "sałata słowną". Wiersze Wojaczka sałatą słowną nie są. Hadrianna89 - 2008-09-16, 10:51 Temat postu: wojaczek.. ja ostatnio trafiłam na bardzo ciekawy artykuł o związkach wojaczka z wrocławiem, powinien zainteresować wszystkich którzy kiedyś czytali wojaczka http://www.mmwroclaw.pl/1...ory=interwencje |
