chmurkolistna - 2012-02-02, 00:13 Temat postu: Wisława Szymborska 1923 - 2012 'Nie ma takiego życia, które by choć przez chwilę nie było nieśmiertelene. Śmierć zawsze o tę chwilę przybywa spóźniona Na próżno szarpie klamką niewidzialnych drzwi. Kto ile zdążył. tego mu cofnąć nie może.' Mistrzyni Poezji odeszła dziś - 01.02.2012. Po prostu zasnęła. chmurkolistna - 2012-02-02, 18:15 Za ponad pół godziny - o 18.50 na TVP 2 zostanie wyemitowany dokument 'Radość pisania'. Link: http://tv.wp.pl/opisdlg.h...=Radosc-pisania Marcim B. - 2012-02-02, 23:03 Wisława Szymborska, zgodnie ze swoją wolą, zostanie pochowana w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Pogrzeb odbędzie się w 9 lutego (czwartek) o godz. 12:00. Będzie to ceremonia świecka - poinformowali dziś (2 lutego) podczas konferencji prasowej Prezydent Miasta Krakowa Jacek Majchrowski oraz sekretarz poetki Michał Rusinek. Wisława Szymborska NIENAWIŚĆ Spójrzcie, jak wciąż sprawna, Jak dobrze się trzyma w naszym stuleciu nienawiść. Jak lekko bierze wysokie przeszkody. Jakie to łatwe dla niej - skoczyć, dopaść. Nie jest jak inne uczucia. Starsza i młodsza od nich równocześnie. Sama rodzi przyczyny, które ją budzą do życia. Jeśli zasypia, to nigdy snem wiecznym. Religia nie religia - byle przyklęknąć na starcie. Ojczyzna nie ojczyzna - byle się zerwać do biegu. Niezła i sprawiedliwość na początek. Potem już pędzi sama. Nienawiść. Nienawiść. Twarz jej wykrzywia grymas ekstazy miłosnej. Ach, te inne uczucia - cherlawe i ślamazarne. Od kiedy to braterstwo może liczyć na tłumy? Współczucie czy kiedykolwiek pierwsze dobiło do mety? Porywa tylko ona, która swoje wie. Zdolna, pojętna, bardzo pracowita. Czy trzeba mówić ile ułożyła pieśni. Ile stronic historii ponumerowała. Ila dywanów z ludzi porozpościerała na ilu placach, stadionach. Nie okłamujmy się: potrafi tworzyć piętno. Wspaniałe są jej łuny czarną nocą. Świetne kłęby wybuchów o różanym świcie. Trudno odmówić patosu ruinom i rubasznego humoru krzepko sterczącej nad nimi kolumnie. Jest mistrzynią kontrastu między łoskotem a ciszą, między czerwoną krwią a białym śniegiem. A nade wszystko nigdy jej nie nudzi motyw schludnego oprawcy nad splugawioną ofiarą. Do nowych zadań w każdej chwili gotowa. Jeżeli musi poczekać, poczeka. Mówią, że ślepa. Ślepa? Ma bystre oczy snajpera i śmiało patrzy w przyszłość - ona jedna. |
