Franco Zarrazzo - 2006-08-06, 11:15 Temat postu: Plezantrop, czyli Mistrz Ponad rok temu, (a może prawie dwa już) spotkałem na swej internetowej drodze osobość złożoną i niesamowitą. Nie dane mi było jeszcze nigdy poznać osobiście autora poniższych wierszy, ale wpływ jego twórczości /poezji i prozy/ a także jakże niestety nielicznych rozmów na to co się ze mną ostatnio stało lub dzieje jest niesamowity. Człowiek wykształcony przez inną rzeczywistość, obieżyświat, filozof. Człowiek pełen emocji, niezakłamany. Człowiek, za którym nawet gdybym chciał, nie potrafię nadążyć. Dzięki niemu odżyły we mnie dawne ambicje i aspiracje. Stłamszona rzeczywistością dusza zaczęła tętnić nowym pulsem. Nieśmiałym, ale jednak. Jedyna osoba, za którą NIE POTRAFIŁEM nadążyć na GG. Sławek Majewski, Hansa... Mistrz Plezantrop. Oto jeden z jego wierszy: Monologia I tarasy mam we łbie a niżej jakieś morza tu rybak tam jakieś sieci i zapach jodu jeszcze mi chrzęścisz rozgwiazdą pod palcem myśli a na szpilki wiatru solnego nawlekam bursztyny słów że niby jakieś jutro i coś się jeszcze wydarzy epokowego jak kiedy dwa ciała w zalanej żywicą ciszy przestrzeni mozolnie rozpalać się zaczną aż kroki na schodach aż zaśpiew gdzieś w krzewach aż nagle uderzy grom wtedy cisza po burzy zapachnie ozonem starożytnie jak pocierany o sukno jantar dasz wiarę jak mi cierpną nogi od tego stąpania po wspomnieniach a jak drętwieją ręce od usypywania piramidalnie wspaniałych przyszłości naszych? jaką łopatą - rękami gołymi językiem pazurem jestestwem moim nieskończoną męką kochaniem moim zachłannym jak paszcza w powojach na stogu pod drzewem i we snach pod krzyżem na krzyżu i krzyżując serca rzeźbię epoki nasze z wydyszanych myśli więc mam tarasy jakieś w głowie i sypki zapach nadchodzących czekań Franco Zarrazzo - 2006-08-06, 11:19 Listu nie będzie, Panie!
nie napiszę listu do Boga z pretensjami że jakieś krwawe łaźnie z moją duszą jakieś niedopite resztki sumienia pety słów w błocie zapomnianych ulic ani że pordzewiałe blachy uczuć walają się bezładnie po głowie jak rozwalona konstrukcja a taka miała być pewna i co miałby zrobić z tym zawodzeniem przecież jasna cholera jabłko z drzewa zerwane wąż wypuszczony wolna wola potopem a piersi i łono kobiety można oglądać na wiele o, bardzo wiele sposobów na przykład jak pagórki albo dolinę albo trójkąt listu do Boga nie wysyła się w sprawie viagry na usztywnienie morale można a propos zapytania czy słuszne i zbawienne jest porzucenie jakiegoś płodu i niewłaściwej kobiety o malinowych ustach pustynnej duszy i beznadziejnie prozaicznym - ach ty to sam już nie wiesz czego chcesz kiedy po nocach rozpatruję warianty rozlicznych możliwych zdrad pełnych jadu kobry podstępu szakala śmiałości możliwej tylko w marzeniach kiedy śnię o innej tak wszechmocnej nieznanymi mi jeszcze kolejnymi pustyniami uczuć moją kartką jest piasek i jest wiatr więc listu nie będzie, Panie Franco Zarrazzo - 2006-08-06, 11:23 Pan sobie grasz Pan sobie grasz na instrumencie, A Pani pije czwarte wino. Ja jestem trochę na zakręcie I patrzę w siebie, jak na nieme kino. Ja nie mam wątpliwości żadnych, Że życie całkiem jest do bani. Pan nam coś zagraj, Panie ładny! Bo ze mną się napije Pani... Pet w galarecie, pet w galarecie Jakieś szurnięte ecie-pecie Plączą sie słowa, odpadła głowa Komu? Biednemu poecie. I raz-dwa i trzy, i raz-dwa i trzy! Pianola stalowo wydzwania. Niech pęknie noc, niech zdechną sny, Pani obmacuje Pana ! Poranną rosą, śniadanie na trawie Gdzieś tam i w jakiejś kompani nieznanej. Leje się wóda w Czarnego Luda. Jest dobrze! O, Ludzie kochane! Wieczorem kac, jak kubeł - łeb, kto pochlał jak ja, ten wie o czym piszę... Durny jak cep, kiep-nie kiep, Zapadam, po szyję w ciszę. Franco Zarrazzo - 2006-08-06, 11:26 A choćbym błądził ciemną doliną...
W sercu mam tundrę, w oku - lód Przez żyły serce tłoczy rtęć Czoło pokrywa szadzi chłód I Kajem być mam chęć. Niebiańskich łąk zielony stół I figur słuchać cichy stuk Va bank o życia mego pół Zagramy: ja - i Czart - i Bóg! Szachy to strategiczna gra, W skupieniu więc będziemy grać. Choć zasad gry tej nie znam - ja, To niby kogo mam się bać? Mówiłem : zła się nie ulęknę, Bo Tyś jest kostur mój i laska. A teraz serce we mnie pęka Bo nie wiem: czy to twarz czy maska?! Pół moich figur zabrał Pan Połowę reszty zgarnął Czart Mam Damę, Króla, a więc - gram, Choć tandem zdatny to do kart! Mam tutaj wątpliwości stos, Bo już nie powiem c'est la vie. Więc fortel tu wprowadzę: sztos, Po prostu: umrę im! Lecz Oni patrzą na mnie z bólem - Tak, dziecko, czynić się nie godzi! Pójdź, a obaj cię utulim, Pocierpisz, potem się odrodzisz. Pojąłem w lot gdzie rzeczy sedno, Co tu jest całkiem autre chose. Im Obu wszystko jedno Im obu wszystko jedno! Wszak dali w ręce nam nasz los! Komentarz Franka: emocje podmiotu lirycznego onego wiersza są bardzo mi bliskie... Franco Zarrazzo - 2006-08-07, 22:47 Przemija postać świata
Galera z pluskiem uderza w molo Amfory wina pękają z trzaskiem Miecze iść dalej nie pozwolą Hordy Ciemnoty nadciągaja z wrzaskiem Tarcze i hełmy, włócznie, sztylety Leje się krew winna i krew - niewinna Po schodach toczy się łeb poety Odcięty jednym cięciem zwinnym Zabić poetę - cóż, żaden trud Zabic miliony - sprawa prosta Zabić poezję, rulon spalić nut? Jak potem można człowiekiem pozostać? Hełmy i kopie, sztylety, włócznie Złozono w szafach, zamknięto drzwi U stóp filozofa żołdak- uczniem Posadzka umyta z poezji - lśni! Ostatnia galera zniknęła w dziejach I nikt już nie pomni rzezi Aten Puste cokoły pustką się śmieją Przemija odwieczna postać świata! Na pamiątkę przystąpienia. Franco Zarrazzo - 2006-08-07, 23:03 Altannik W spodek wklejona świeca, Pet dymi w zakrętce od słoja. Ćma do świecy płonąc - leci, Zima w altanie moja... Bluszcz umarł, lecz zmartwychwstanie, Na wiosnę niech słonko zaświeci! Wezmę mandżur na ramię i - Panie! Cały świat się i ludzi obleci. Gitara kocem okryta, Flaszka wina taniego - za alasz. Panie, dziękuję za wszystkie świty Jakie mi przeżyc pozwalasz ! Za wszystkie wieczory i noce Przy świecy, petach , sikaczu I gitarze, teraz okrytej kocem Co gdy zagra, to ludzie płaczą... Biedni ludzie, ludzie smutni i chorzy Którzy lubią rozmawiać o Tobie, Że im więcej dasz po śmierci, Boże Niżli nocleg w przydrożnym rowie. Idzie wiosna, wiosna jak Rany ! Będzie wszędzie zielono i kwietnie. Kwiecień jasny w słońcu skąpany Więc będzie, po prostu, świetnie ! Franco Zarrazzo - 2006-08-07, 23:21 kilka wariacji
I poeta gmera palcami myśli w śmietniku wspomnień a czego tam nie ma wszystko lacrimosa boże coś polskę poczytaj mi mamo klęknij pół litra proszę kocham cię jeszcze odrobinę zupy zniknij z mojego życia o której pociąg do szczecina i parę nagietek wtedy bezwstydnie spogląda w niebo z tym rozczarowaniem pustego losu na loterię i płaczliwego i to już wszystko? II noga na nodze i papieros w ustach oko lekko zapłynięte to wódka płacze ach szopen i na baczność gdy na monte kasino maki krew pot a pamiętasz łemblej na dzień do tomaszowa że się kulom nie kłaniał i owo natchnione hej hej hej - sokoły III no dobra gmerając na tych odpadkach bez prawa do narzekań czuł dumę jak oktavian z butem na karku kleopatry wysypisko najdoskonalszego śmiecia pod słońcem to moje imperium aaaaaveeee! i chociaż zupełnie nie pamiętał jak z tamtą tańczyli walca brzydką nie donną o płaskich cyckach ale za to z wiewórczymi zębami piegowatej poetki bracka ileśtam pamiętał oddech spod kołdry i szept że o panie anielsko lecz gdy się obrywają pióra ze skrzydeł aniołów wtedy gdy trzeba odetchnąć ulicą i światem koniec musi być oczywisty nienagannie soczyste trzaśnięcie pyskiem w rzeczywistość da capo al fine! co czyni poeta gdy brzdęk! spiżowe kolumny jego świątyń upadają pod ciężarem francowatej rzeczywistości czy staje na cokole z jedną łapą na piersi i drugą wyciągniętą w przestwór pozdrawiając tłumy a skąd wstaje odlewa się spuszcza wodę i patrząc w lustro mówi tchnąc różanym wczorajszym piwem no tak koniec musi być oczywisty trzaśnięcie pyskiem w rzeczywistość tu kilka taktów z radia smetana montenegro berlioz może być rap bez znaczenia Franco Zarrazzo - 2006-08-13, 08:48 Patisławka rusticana doprawdy, że też ci się chce otwierać okna kiedy takie ładne wymyśliłem ci obłoki no, po prostu, psiamać, ulecą i tyle będziesz miała ile oporu w oczkach kabaretek i jeszcze rozstawiasz wazony na orzechowych stołach i rozcierasz włosami ten zapach morelowych dolin gdzieśmy nago spoczywali w łożu traw pod okiem przychylnym cyprysa że też ci się chce, miła tak codzienie promienieć uśmiechem na otwieranie i na zamykanie oczu i kiedy mnie gwałcisz na żądanie czy mam czy nie mam biletu na taki lot ty wiesz ja bym chciał kota perskiego żeby mi szeherezadził alladynił dżinił i na dywanie latał po przestrzeniach snów skrząc się wąsato jak raca albo niech to będzie pantera co mglista będziemy patulić się w futrze podkominkowym i jeść arbuzy soczyste jak wodospady a tymczasem mam dla ciebie naręcze siebie i kilka perskich oczek na czas gdy noc zagwiżdże komendę do łóżka! już lepiej nie pij soku z jarzębiny bo mi się całkiem zapłodnisz owocem i zasypiać będę w ciepłym mleku twoich pragnień, miła Sławomir Majewski - 2006-09-12, 08:58 Temat postu: re Panie! Jaki ja - mistrz??? Ot, se piszę to i owo. Mistrz, to była Słowacka, a ja... Dziękuję za słowa rzucające na kolana, Franco. Jestem we wstrząsie 
Pozdrowienia Franco Zarrazzo - 2006-09-13, 08:44 Temat postu: Re: re
Noż Mistrz jak nic, a nawet dwa nice !!! A kto mnie dupa w kopę dał i do bibliotek posłał? A kto mnie zmusił do wklepania kilku magicznych słów w ankietę on line Uniwersyteta Opolskiego? No? A kto pisze takie wiersze, felietony i prozę, że ho ho ???? No kto? No przecież nie Franek-Bałwanek. Pozdrawiam serdecznie Franek - pod wpływem Mistrza i ludzi zgromadzonych dzięki niemu w nieco innym zakątku sieci - sZtudent UniwersZytetu OpolsZkiego. PS Przepraszam jednocześnie, że obowiązki moderatorskie na Plezantropia Times ostatnio zaniedbuję - postanawiam rogrzeszenie i obiecuję potrawę /duchową/. FZ Sławomir Majewski - 2006-09-27, 19:40 Temat postu: ad Chevaliere de Franco, sie ckni za Wamy, Jasny Paniczu, na "Plezantropii"... Ja rozumiem: kobitki, alkohole, upojne jazdy trojką po stepie, jamszczik... Tak, sie zrozumieć da, bo jeśli u boku piękna, "jak opłatek z obrazów Hieronima Boscha" Cyganeczka Jedna (w dodatku nawalona w cztery de), no to - jak tu moderunkiem sie zajmować albo- CO NIE DAJ BÓG! - pisać wiersze, prozę natchnioną etece?! Ach, kakij żał! 
Bacz jednak, Cny Syyynuuu - oto co się wydarzyć może 
jazda na którejś mili losu kiedyś stracisz panowanie nad życiem może wtedy nareszcie odnajdziesz brak jakiegokolwiek sensu siebie potwierdzą zaprzysiężeni świadkowie twojej prywatnej apokalipsy pedził ci on szaleńczo ostateczny werdykt zapadnie po więc teraz zapatrz się w wodę i ogień trwania ziemia czeka jak powietrze na twój oddech zwolnij cztery żywioły tych jeżdźców durera bo nie ma bezpiecznych zakrętów życia kretynie są tylko przydrożne golgoty I jeszcze: Mandelsztam Ich liebe dich, Herr Mandelsztam... choć nie znam miejsca, gdzie grób pana ja pana na gitarze gram gdy nieraz wódkę chlam do rana bo nieraz tak mi jest - pan wiesz że mnie nachodzi skuka-suka i żaden do łba mi nie wchodzi wiersz choćbym go całe noce szukał a jeszcze wkoło draństwa tyle że człowiek nie wie - jak je zdrapać ja wiem, że gnojem żywią się motyle dlatego ich nie trzeba łapać czasami myślę, że mam fart ja żyję sobie pan - już nie no to mi powiedz, czy to żart że tobie dobrze, a mnie źle? ty jesteś panie mandelsztam potęga, nieśmiertelny kolos ja jestem zwykły polski cham którego kręgi życia bolą Ich liebe dich, Herr Mandelsztam... choć nie znam miejsca, gdzie grób pana więc pana na gitarze gram, gdy z przyjaciółmi chlam do rana jakoś tak... kupiłbym ci sukienkę nową tę w kwiatki, powiewną, wiesz... i buzię dał kolorową wszystko, co tylko chcesz... ja gram, słowami, jak skrzypek co umarł, nim podbił świat... mam tylko - serduszko liche jak ścięty przymrozkiem kwiat... moja dziewczyna - wyśniona wszystko zrozumie, bo - jak? cała jest z wierszy stworzona jak z płatków - polny mak... PLEZANTROPIADA III Dla Franco - Plezantrop
Przyjeżdżaj, konie na stacji czekają! Franco Zarrazzo - 2006-09-28, 23:08 Mistrzu... nie wiem co powiedzieć... ten ostatni... to ja jako żywo... Mistrzu, wybacz, że w pogoni za jedną zagubioną czarną owieczkę, musiałeś na chwilę całe stado szlachetniejszego zwierza pozostawić na łaskę i niełaskę bogów poezyji... Mistrzu... Ja... ja tylko jeszcze ... ten... no... Wracam. Znaczy lada dzień. Jeno się ukorzenię na gruncie Zośki od Fila, Grafa od Etny, Loga też od Etny i takie tam różne... Dziewoje podoktoryzowane, ale urody przecudnej że ho ho. Gorzałę nie wiem, czy zapodają, ale dobrze im z oczu patrzy, tedy i myśli dobrej jestem. Jeno czasu brak ostatnio. A i podły charakter zdrady babskiej /i zwyczajowej/ popuścić nie pozwala... Ech żywocie... Przecudnej urody te Twoje strofy, Mistrzu. Mnie wstyd w ogóle się przyznawać, żem młot kowalski uruchomił czasu swego i rymy topornie kuć zaczął... Wyglądaj mnie trzeciego dnia o wschodzie Słońca.
Bądź pozdrowiony Mistrzu. 
Franco Zarrazzo - 2006-10-02, 06:11 Tam dom twój, gdzie Mistrz chadza... czyli Plezantropa odsłona kolejna. wysockiemu
pustynia uczuć, jak step, co szeroki, szklanka wódki, żeby zdusić zmory... szedł wysocki niebem wysokim i na gitarze grał wszystkim duszom chorym że obława na wilki, które wolne jeszcze że są piekieł kręgi, jakich dante nie znał że jest zdrowy, a przecież ma dreszcze... i że w piekła sztolniach - wciąż dymi poezja! ach, po grani, po grani, po grani! postawili ci podkuty but - na krtani! Franco Zarrazzo - 2006-10-02, 06:12 nad ranem
ech, jak ja lubię towarzystwo poetyckich pań i wódkę w gronie niemytego poety! ile mam wtedy intelektualnych dań... po prostu - wety, Panie! Istne - wety! gdzie gulgot wódy zagulgocze w krtani, tam jest metafor zajebista lora, ja panią pieszczę rymem, mnie popieści - pani gdy na prawdziwą miłość, niepisaną , pora... i tylko rankiem, kiedy kac-skuwysyn łeb mi rozsadza jak dynamitu tony tak sobie myślę, że dla innych przyczyn te towarzystwa kocham, nawiedzone no, bo co szukać mam wśród tych, co nitowali przez życie swoje całe - jakąś stal? czy znitowali swoim żonom życie w malin chruśniaku albo wśród srebrnych, rozedrganych fal? a bywa czasem, czasem bywa, że mi jeszcze tak się kołacze w durnej głowie myśl, jak nić: nitować blachy i mieć intelektualne dreszcze lub nie nitować... i z poetkami wódkę pić! Franco Zarrazzo - 2006-10-02, 07:30 kiedy...
kiedy przyjdą dni chłodne i się stanie nareszcie wszędzie żółto albo czerwono będę mieć oczy głodne i będę mieć ciągle dreszcze a na sercu - lata trawę zieloną wezmę wtedy gitarę albo wódki trzy flaszki i wyruszę gdzieś - może w bieszczady gdzie przyjaciół mam paru będę pisać im fraszki żaden smutek nie da nam rady ja wam - na chwilę zaśpiewam jeszcze raz! ja was zobaczyć chcę, bo nie znam grani czasu a może jutro - już nie będzie nas i nie spotkamy się w tym oceanie lasów? ja wam - zaśpiewam o kochaniu i o ciszy lub o czekaniu gdy się czeka - nadaremno i najważniejszy swego życia wiersz napiszę nim się otworzy ponad nami ciemność! Sławomir Majewski - 2006-10-02, 10:34 Temat postu: Tylko ONA No, to ja Ci, sweat Franco, posyłam dzisiaj inszy, bo mnię skopała Patys Cline swoim "CRAZY" i mam takie handre, że... Ech... tylko ONA znów mnie omotała i dławi znów dręczy a ja siedzę w kosmosie pnącza ramion cienistych na mnie jak las wspomnień gęsty i duszny... mokradła łez a przecież... a przecież... więc pozostaje samotność papieros ona trójca moja święta rozkrzyżowana we mnie kiedy rozkładam ramiona żeby objąć pustkę a ona dalej mota to swoje crazy... ona - Patsy Cline . Franco Zarrazzo - 2006-11-26, 19:50 basi nie ma takiej wody w której mógłbym rozpuścić całego siebie od pewnej czerwcowej nocy pół wieku temu do listopadowego poranka pies drapał datę zawsze jakieś strzępy pozostaną a choćby tamten zapach ziemi i jałowców nad odrą nie nic się nie stało wielkiego ot zakłócenie trajektorii wspólnej drogi trzask zerwane przęsło ciebie i po moście albo kiedy upadło ciastko w krakowskiej cukierni mini szpilki kawałek uda nad pończochą zapisałem na serwetce upadło jej ciastko z kremem zapisał na serwetce popatrzyła ciekawie krótkowzrocznym okiem daleko patrzącej panieneczki sprytnej kremowo liżąc palce rozstawione jak do liczenia znam wyliczanki nic z tego więc było że pewnego szesnastego odszedłem w góry i doliny wąchając liście i wino z manierki a dwudziestego drugiego innego czasu usiadła w moim mieszkaniu milcząc nocą skoczyła prosto pod koła ekspresu ze szczecina basia kto przypuszczał siedząc z piwem że trzeba będzie wycierać krew z pamięci po tobie pytając lustra dlaczego nic nie powiedziałaś? kupilibyśmy podwójny bilet w jedną stronę mroku albo w obydwie zdumiewającej nas jasności kto to może wiedzieć, cholera... nie nie mam depresji staram się domyć ręce z was wszystkich których obejmowałem na próżno [ Dodano: 2006-11-26, 21:00 ] złota alejka kilka chmur pięknych na jesienne słoty i kiście liści padające deszczem dreszczem mnie przeszywają jedwabiście złotym ech, pani jesień rób mi tak, rób jeszcze... pani kasztanami masz wypchaną kieszeń i nam wywiedziesz żołędzie na ludzi wiem - zima idzie, ale teraz - jesień może się we mnie jesienin rozbudzi? mam wypisane żółte i brązowe wiersze pachnące wiatrem i ciepławą słotą nadejdzie lato, znów zagrają świerszcze teraz sobie popłynę alejką ze złota... [ Dodano: 2006-11-29, 21:35 ] LIST KTÓRYŚ-TAM do Przyjaciółki Anki kiedyś prosiłem go o interwencje teraz nie proszę żeby nic nie robił nie to nie jest utrata wiary nadstawiam policzki wzruszam ramionami jestem pogodzony cierpliwy obojętny ale nigdy apostatyczny wystrugałem sobie frasobliwego na obraz i podobieństwo żeby czasem zapytać w chwilach wolnych od umierania a nie wstyd to panie tak nic a nic nie robić w mojej sprawie mieć satysfakcję zażenowanego braku odpowiedzi jasne chce się wykręcić podsuwanymi od czasu do czasu ta ma paznokcie jak szpony a ta warkoczy miliard tylko ta siedzi grzecznie wódkę pije sonyboj, ty  długo tak nie pociągniesz capisco?
wielojęzyczna żmija drażniąca podniebienie koronką pończochy patrzajcie kawałek uda nad i pod i zaraz wyłazi szwancpoeta noż jasne że nie odrzucę ty patrz co za blask na szybach o jacię! a może myte ludwikiem kto to wie... no, może i ludwikiem... kiedy dzwonią w mariackim przewalam się na drugi bok życia szukam papierosa zapalam zaciągam się brzytwą witaj powiada kaszel z dna przepony witaj jasna cholero obietnico poranka nadziejo uciśnionych wierszy o wszystkim i niczym ty popierdolony biały żaglu na falach zakurzonej antresoli o-hej! rycerzu nocy jak mi się udało przedostać na tę stronę lewituję czy jak? spadam do stoła herbaty kawy papierosa żydowskiego tok-fmu i rozmów z wojtkiem o wertowania wczorajszych zapisków nieszczęśliwego durnia starszych sprzed miesięcy a na cholerę mi to w ogień kominka czeluści piekielne gdzie rękopisy nie płoną wpuść mnie napisała w telefonie no to wpuszczam i tak sobie posiedzimy pomilczymy pożyjemy pomilczymy poumieramy cichuśko o niczym będzie fajnie anka co nie? ty mi dasz papierosa ja tobie kawę i pogapimy się na nasze fajnie przesrane życia anka jeszcze będzie fajnie nie płaczą duzi chłopcy i małe pacynki wyrwiemy sobie oczy i po krzyku niech płaczą frajerzy piszący wiersze ho-ho! tak mi... tak mi jest tej jesieni ślicznej że się zrobiłem dziwnie liryczny i gryząc jabłuszko czerwono-złote na jedną panią mam ochotę pani nieduża jest i szczuplutka sweterek na drutach mi utka na zimowe wieczory przydługie albo okropną, śnieżną szarugę ja owej niewielkiej pani sprowadzę dwa reny do sani a jeśli co więcej zechce to mnie tym mile połechce jesień liryczna jest zatem... strach myśleć, co będzie latem? a na imię miała właśnie beata poeta jawi się skrzydlato pochylony nad czarą marzeń delikatnym palcem ściskając gęsie pióro a zazwyczaj jest prozaicznym skurwysynem zapatrzonym nie w czarę tylko w jakiś kawałek dupy do rżnięcia ot jakby pstryknął palcami (gdzie tu do jasnej mistrz od małgorzaty?) ba! powiadają magowie że w kwiecie swych grzechów odszedł czcigodny padre tego gnojka hamleta struty blekotem czy rtęcią kto tam dojdzie gdzie on studiował w getyndze odpuśćmy problem więc hamlet był poetą chwili owej czarnej czy też był tylko popieprzonym schizolem w rajtuzach przy sztylecie tylko popatrzcie jak mu się odciskają jaja i przez dzianinę z flandrii
kiedy dźgnął przez szmatę szmatę poloniusza nie kumając że robi be tatkowi ofelii więc czy to był poeta z tym swoim pedalskim tekstem tu bi or not tu bi? albo nekrofilsko śliniąc się nad czachą yoricka ho-ho tu były usta które całowałem zdecydowany zboczek a, nic to jadłaś ślicznie pączka a moja ręka między twoimi udami natknęła się na majtki ech po co głupia no ale hamlet... bardzo chciałem odpowiedzieć na twoje skończ to frajerskie gadanie polej piwo olałem odpowiedź piękny sopot trzy może cztery lata temu a na imię miałaś właśnie beata i dziecko które zrobił ci jakiś ktokolwiek na plaży marzeń tłukłaś muszle w pasji poety artysty wasza mać
no, nasza mać bejbi stojąc twarzą w twarz z morzem wiesz że jesteś zerem facet zawsze możesz pojechać na skrzydłach strof do pieprzonego piekła złudzeń niebo? da ci beata Sławomir Majewski - 2007-04-23, 18:20 Temat postu: Venice shadows I jeszcze jeden taki... 
retrospektywne gondole wzbudzają fale myśl kręgami po wodzie czasu spokojnie wędruję od brzegu do brzegu kanały jeszcze wczoraj pachniała coty perliście śmiała się pijana od rana gołębiami wczorajszym zachodem słońca nocą z jej zachrypniętym si, amore mio wenecja spała syta płodowych wód zauroczeń cienie naszych masek pełzną po ścianie leżąc bez twarzy penetrujemy składy kłamstw w poszukiwaniu jakiegoś gustownego fałszu pozszywamy podskórne ścięgna tkanki blizn szarpane i tłuczone rany zdrad na nowe mimiki entuzjazmów przecież potęgą wencji są maski i nieustające karnawały cieni pachniesz lilią mdląco . Sławomir Majewski - 2007-06-06, 23:08 Temat postu: PRZENIKANIE SNÓW 
Sławomir Majewski - 2007-08-05, 21:32 Temat postu: Stary! Stary!, Ja Ci radzę - nie pisz wierszy, bo i tak nie będziesz pierwszy, w metaforach w których życie opisujesz pięknie... Siedzę, wódkę z Luśką piję, cieszę się, że jeszcze żyję chociaż z żalu za Ojczyzną serce mało mi nie pęknie Czytam sobie w internecie, jak się tłukłeś po tym świecie i się zastanawiam, czy dotarłeś, gdzie zmierzałeś? Czy znalazłeś życia treści, bo wynika z opowieści Twoich, że niczego nie znalazłeś, choć szukałeś... Może droga była nie ta bo poeta - jak poeta szuka liścia, chociaż idzie pięknym, gęstym lasem... Ale jestem dobrej myśli tylko mi do Francji wyślij kilka wierszy, no i o mnie wspomnij sobie czasem... Pytasz, po co ja tu jeszcze? Bo mnie wciąż przechodzą dreszcze, kiedy Solidarność wspomnę, co sprzedali ją jak krowę Luśka mówi: nie bądź głupi ktoś sprzedaje, to ktoś kupi A ja czasem mam ochotę strzelić sobie w głowę... Wybacz melancholii ton, dziś mi dzwoni taki dzwon, jakby w drzwi walili kolbą w tamtą noc grudniową... Kiedy wreszcie się spotkamy, ostro w szyję wspomnień damy Ryju! Wpadnij do nas, bo tęsknimy tu za Tobą! Sławomir Majewski - 2007-08-05, 21:34 Temat postu: Ty głupia! Ty głupia! znajdzie się miłość, na miłość dawną jak na płomienie - deszcz życie jest przecież grą niezabawną albo - czym tylko chcesz... znajdzie się facet, na tamtego na tamtą - będzie ta byle - do rana, byle dosiego graj, jak ci życie gra! wydłubiesz z siebie kawałki szkła wbite słowami-młotem dziś nie zrozumiesz, że to jest gra pojmiesz - za późno - potem kochanie... to tak? to tak? to tak? a jeśli jest inaczej? no to zaczekaj na jakiś znak znak, bez jakichkolwiek znaczeń ty głupia... to tak to tak to tak! . Sławomir Majewski - 2007-08-05, 21:35 Temat postu: A-2 A-2 pewnego dnia, nad ranem obudzisz się i - cóż? już nie zobaczysz mnie, kochana a tylko - bukiet róż... pomyślisz sobie - trudno życie już takie jest, że każda miłość - rzeczą złudną a może - gorsza jest bo to jest fakt że jak kochasz, to ci zawsze czegoś brak masz w ustach smak tej goryczy, że już nic nie będzie tak... pewnego dnia, wieczorem zadzwonię, no i - cóż? ty nie odbierzesz telefonu wyrzucę - bukiet róż... bo to jest fakt że jak kochasz, to ci zawsze czegoś brak masz w ustach smak tej goryczy, że już nic nie będzie tak... . Franco Zarrazzo - 2010-07-03, 08:52 Opoka zawsze stałem w tym samym miejscu a na przykład kobiety wyprzedzały mnie, zmieniając kierunki nagle stawały się czyjeś dzieci mnie wyprzedziły zmieniając poglądy grzechotek elementarze o nowych alfabetach mówią tak, myślą siak; gdzieś tam moje domy? przychodziły, odchodziły zmieniając meble, kolory, kurki nad wannami imiona ulic, zapachy strychów widoki zaokienne i śpiących w pościelach na starym zostałem tylko ja, z moją pamięcią _______________________ Wiersz o nożu i szeleście pończoch napisałem wiersz o nożu do chlebów smarowania a wyszedł mi o zabijaniu wiersz bardzo nikczemny kilka strof o kobiecie rodzącej złożyłem śmierć mi stanęła na progu linijki... w czasie najwięcej jest oczekiwania mors certa, hora incerta powiadają, a bukiet wina mieści wszystkie umarłe sekundy nawet te z twoim zachwytem (ojej!) i z moim zachwytem (ojejej!) R.I.P. mieści życie każdego miliard słów nie odda jednej chwili wszystkie okna pokazują bezkres żadne nie pokazuje końca w szklance wódki (mniam) szeleście pończoch (szszsz) tkwi aksjomat: nie pisz wiersza o nożu, chłopcze
bo wierszem nikczemnym będzie o śmierci Francotango - 2018-06-28, 07:45 Sławek BARDZO chory. W zasadzie nie wstaje z łoża cierpienia. Proszę o modlitwę tudzież ciepłe myśli. "Przemija postać świata..." Franco Zarrazzo - 2020-03-22, 19:04 "Wczoraj odszedł Sławek Majewski -Plezantrop, Poeta, autor pięknych wierszy. Kochałam GO czytać, rozmawiać z Nim, pozostanie na zawsze w mojej pamięci 💔" "Galera z pluskiem uderza w molo..." ... przemija postać świata... Spotkamy się już na Ścieżkach Gwiazd - Mistrzu... Franco Zarrazzo - 2020-03-28, 22:25 No i pożeglował... |
